Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Συμπεράσματα από την "οικονομική κρίση" και την πολιτική στην Ελλάδα

Παρακολουθώντας όλα όσα εξελίσσονται στην Ελλάδα μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο έως και αδύνατο να εξηγήσω λογικά τα γεγονότα εφόσον δεχθώ ως πραγματικότητα την ρητορική του συστήματος. Την ρητορική για τον "καπιταλισμό", για την "οικονομική κρίση", για το "προσφυγικό", για την  "δημοκρατία", για τον "ρατσισμό", για τον "φασισμό", για την "ενωμένη Ευρώπη", για τον "φιλελευθερισμό" και πάει λέγοντας... Σχεδόν τίποτα από όσα διαβάζω, βλέπω και ακούω καθημερινά από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση το ιντερνετ αλλά και από την κοινή γνώμη δεν βγάζουν νόημαΤίποτα από όσα λέγονται δεν μπορούν να εξηγήσουν την κατάσταση που βιώνουμε με τρόπο πειστικό και να μου λύσουν τις σχεδόν παιδιάστικες απορίες μου. Απορίες όπως για παράδειγμα:


  • Γιατί γίνονται περικοπές σε μισθούς και συντάξεις την στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την συρρίκνωση της οικονομίας και άρα την αύξηση του χρέους το οποίο όμως θέλουμε να μειώσουμε...
  • Γιατί αφήνουμε ανοιχτά τα σύνορα και δεχόμαστε μετανάστες ενώ έχουμε μεγάλη ανεργία και δυσκολευόμαστε να απασχολήσουμε τον δικό μας γηγενή πληθυσμό, ξέρωντας ότι εάν φέρεις έναν φτωχοποιημένο πληθυσμό διαφορετικής κουλτούρας και επιπέδου αργά ή γρήγορά θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην χώρα σου.
  • Γιατί μια κυβέρνηση ελληνική εφαρμόζει πολιτικές που δίνουν προτεραιότητα στους ξένους παρά στους Έλληνες; (Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα τώρα τελευταία με τους "πρόσφυγες" όπου βάλαμε ολόκληρο τον στρατό να τους ταίσει, να τους ποτήσει και φτιάξαμε εγκαταστάσεις σε όλη την Ελλάδα για να τους στεγάσει την στιγμή που κάτι αντίστοιχο δεν έγινε ποτέ για τους άστεγους-άπορους Έλληνες, θύματα της λεγόμενης "οικονομικής κρίσης"...)
  • Γιατί σχεδόν κανένα από τα υψηλά στέλεχη των εκάστοτε κυβερνήσεων (όπως πχ πρωθυπουργοί, πρόεδροι, υπουργοί, βουλευτές) δεν τιμωρούνται για τα ψέματα και τις εγκληματικές πολιτικές που εφαρμοζουν; Γιατί κανείς δεν παίρνει την ευθύνη και διαιωνίζεται έτσι μια κατάσταση στην οποία απλώς αλλάζουν τα κόμματα και τα πρόσωπα αλλά τα ψέματα και οι προδοσίες παραμένουν;

Μπορώ να συνεχίσω να γράφω αλλά νομίζω το πιάσατε το νόημα. Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερη ευφυΐα ή να έχεις τελειώσει το πανεπιστήμιο για να αναρρωτηθείς κάτι από τα παραπάνω. Είναι κοινή λογική. Ωστόσο, δεν βλέπω πουθενά να παρουσιάζονται έτσι με απλό τρόπο παρόμοιοι προβληματισμοί. Αντίθετα, αυτό που παρατηρώ σε όλα τα μέσα είναι αοριστολογίες, παρουσίαση κομματικών ιδεολογιών που διχάζουν την κοινωνία και φυσικά επιμονή σε έννοιες που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ξεκκαθαρίσουν το τοπίο και να μας δείξουν ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Τελικά τι μας κάνει "καλό" και τι κακό και ποιά είναι η πραγματική λύση των προβλημάτων μας διότι αυτά στην ουσία είναι και τα ζητούμενα.



Η επαγωγική μέθοδος

Επειδή όπως είδαμε παραπάνω, η "πραγματικότητα" του συστήματος δεν μπορεί και δεν θέλει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις αλλά αντίθετα προσπαθεί συνεχώς να μας αποπροσανατολήσει, θα ακολουθήσω έναν εγγυημένο τρόπο για να εξηγήσω τα γεγονότα με τρόπο λογικό και σαφή, την επιστημονική μεθοδολογία. Η επιστημονική μεθοδολογία βασίζεται στην αντίστροφη συλλογιστική διαδικασία, την λεγόμενη επαγωγή, η οποία, όπως ειπώθηκε για πρώτη φορά από τον Αριστοτέλη, παράγει γνώση («η επαγωγή ποιεί γνώριμον»). Η επαγωγή μας βοηθά να οδηγηθούμε από τα επί μέρους στα καθολικά, από πολλές συγκεκριμένες αισθητηριακές προτάσεις σε ένα γενικό καθολικό νόμο που περιγράφει ένα φαινόμενο. Μόνο με τις συνεχείς παρατηρήσεις και τους πειραματισμούς μπορούμε να καταλήξουμε σε αυτήν την αλήθεια. Θα ξεκινήσω λοιπόν τον συλλογισμό μου από τα αποτελέσματα (τα επιμέρους) και θα προσπαθήσω μέσω της επαγωγής να εξάγω κάποια λογικά συμπεράσματα για τους λόγους, τις αιτίες και την αλήθεια για αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα.

Τα αποτελέσματα της "Οικονομικής κρίσης" στην Ελλάδα μεταξύ 2010-2015 .


Έπειτα από 5 και πλέον χρόνια εφαρμογής μνημονίων, μπορούμε να δούμε αναλυτικά τα αποτελέσματα τους στην κοινωνία. Οι πολιτικές της "λιτότητας" λοιπόν είχαν σαν αποτέλεσμα (μεταξύ άλλων):

  1. Την Συρρίκνωση του Ακαθάριστου εθνικού Προϊόντος και άρα την μοιραία αύξηση του ποσοστού χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ: ...το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) κατρακύλησε σε τρέχουσες τιμές από τα 226,031 δισ. ευρώ το 2010 στα 177,559 δισ. ευρώ πέρυσι. Δηλαδή, μέσα στη μνημονιακή αυτή πενταετία χάθηκαν συνολικά από την ελληνική οικονομία 48,472 δισ. ευρώ...
  2. Την αύξηση (λόγω των παραπάνω) της ανεργίας.  Το 2008 η ανεργία ήταν περίπου στο 8% επι του συνολικού πληθυσμού, ενώ σήμερα (2016) το ποσοστό ξεπερνά το 25%. 
  3. Η πορεία της ανεργίας στην Ελλάδα

  4. Την μαζική φτωχοποίηση του πληθυσμού (ειδικά της μεσαίας τάξης) και την παράλληλη οικονομική μετανάστευση των νέων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο σε άλλες δυτικές χώρες: ...Τα νοικοκυριά στην Ελλάδα έχουν απολέσει το 28,9% του συνόλου του πλούτου τους, σωρευτικά στη χρονική περίοδο 2008-2015 (Ιούνιος), ενώ μεταξύ του έτους 2009 – 2013 έχουν μεταναστεύσει συνολικά 228.000 Έλληνες. Αυτό διαπιστώνουν οι αναλυτές της ελληνικής τράπεζας Alpha Bank, σε μελέτη τους που έχει θέμα τη μεταβολή του επιπέδου ευημερίας στη χώρα μας, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης....
  5. Την γενικότερη επιδείνωση της ψυχικής και σωματικής υγείας των πολιτών. (Αυξηση της παιδικής παχυσαρκίας, Αύξηση της κατάθλιψης και άλλων ψυχικών διαταραχών κλπ). Περισσότερα εδώ¨Η Υγεία Των Ελλήνων Και Η Κρίση – Μια Έρευνα 
  6. Την μείωση του πληθυσμού των Ελλήνων λόγω αρνητικού ισοζυγίου μεταξύ θανάτων και γεννήσεων. Την περίοδο της κρίσης και συγκεκριμένα από το 2011 και μετά παρατηρείται αυξανόμενη μείωση του πληθυσμού της ελλάδας λόγω της μείωσης των συνολικών γεννήσεων. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στα χρονικά και αποτελεί βεβαίως μια σιωπηλή γενοκτονία. Φυσικά για την μείωση του πληθυσμού που παρατηρείται σε ολόκληρο των δυτικό κόσμο (και όχι μόνο στην Ελλάδα) με τους πολύ χαμηλούς δείκτες γονιμότητας, δεν ευθύνεται άμεσα η οικονομική κρίση. Παράγοντες όπως η σεξουαλική απελευθέρωση, η σύγχρονη μεταβιομηχανική ζωή, η είσοδος της γυναίκας στην αγορά εργασίας, η αποηθικοποίηση, η απομάκρυνση των νέων από τις αρχές και τα ιδανικά των προγόνων, ο φεμινισμός, η διάλυση της κλασσικής πυρηνικής οικογένειας, ο παραγκωνισμός του ρόλου του άνδρα σαν καθοδηγητή και προστάτη της οικογένειας, η αύξηση των χρόνων εκπαίδευσης για την είσοδο στην αγορά εργασίας, η οικονομική αβεβαιότητα, οι νεοφιλελευθερες ιδεολογίες κ.α οδήγησαν αργά αλλά σταθερά σε αυτή την τραγική κατάσταση. Μπορούμε ωστόσο να πούμε με βεβαιότητα ότι η κρίση επιτάχυνε αυτή την διαδικασία.
Ποτέ δεν γεννιούνταν τόσο λίγα παιδιά από το 1932 που υπάρχουν στοιχεία

Τα συμπεράσματα μας χρησιμοποιώντας την επιστημονική μεθοδολογία

Από τα παραπάνω δεδομένα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι οι πολιτικές της λιτότητας καταστρέφουν αργά αλλά σταθερά την κοινωνία και την οδηγούν σε μια μη αναστρέψιμη πορεία, την γενοκτονία. Ξέρουμε ότι οι κυβερνήσεις εκλέγονται από τον λαό με την βασική υποχρέωση να εξασφαλίσουν την ευημερία του. Ωστόσο βλέπουμε ότι αυτές κάνουν το ακριβώς αντίθετο με την υπογραφή των μνημονίων. Επομένως συμπεραίνουμε ότι οι συγκεκριμένες κυβερνήσεις δεν είναι με το μέρος του λαού αλλά εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Είναι δηλαδή εχθρός και όχι σύμμαχος μας. Επιπρόσθετα, εφόσον σε μια περίοδο 6 χρόνων έχουν κυβερνήσει την χώρα 3 διαφορετικά κόμματα (Πασόκ, Νέα Δημοκρατια και τώρα Σύριζα) και τα τρία ακολούθησαν την ίδια ακριβώς αντιλαϊκή πολιτική συμπεραίνουμε ότι τα δημοφιλή κόμματα δηλαδή η πολίτευση και η αντιπολίτευση (μελλοντική κυβέρνηση) εξυπηρετούν τα ίδια ακριβώς συμφέροντα, τα οποία είναι σταθερά εναντίον του λαού και ότι η εναλλαγή κομμάτων δεν σημαίνει αλλαγή πολιτικής. (Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε εάν αναλογιστούμε ότι το Πασοκ και η Νεα Δημοκρατία, τα κατεξοχήν αντίπαλα κόμματα της σύγχρονης Ελλάδας έκαναν συγκυβέρνηση για να περάσουν το δεύτερο μνημόνιο όταν δεν μπορούσαν από μόνα τους να κυβερνήσουν). Εάν παρατηρήσουμε τώρα την ρητορική που ακολούθησαν ο παπανδρέου, ο σαμαράς και ο τσίπρας όταν ήταν αντιπολίτευση και ήθελαν να κερδίσουν την ψήφο του λαού, θα δούμε ότι ο τρόπος ομιλίας, η επιχειρηματολογία και το "πρόγραμμα" τους ήταν ακριβώς τα ίδια. Ας δούμε για παράδειγμα το παρακάτω απόσπασμα:



"Εάν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Εάν αυξήσουμε τους φόρους στην μεσαία τάξη θα μειώσουμε την αγοραστική τους δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης"

Τα επιχειρήματα αυτά, που ειπώθηκαν λέξη προς λέξη από τους δύο πολιτικούς "αντιπάλους", είναι αληθή και αποδεικνύονται προφητικά διότι ειπώθηκαν προτού αρχίσουν να γίνονται εμφανή τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των μνημονίων στην κοινωνία μας (όπως τα είδαμε εμείς παραπάνω). Με αυτό σαν δεδομένο, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι και οι δύο γνώριζαν εκ των προτέρων τι θα συνέβαινε από τα μνημόνια αλλά παρόλαυτα τα υπέγραψαν. Είχαν με άλλα λόγια δόλο και αποδεικνύεται επομένως ότι εφόσον δεν έκαναν κάτι διαφορετικό (στην χειρότερη να παραιτηθούν από ηθική υποχρέωση), είχαν σαν αποστολή να τα εφαρμόσουν. Είναι δηλαδή εξορισμού υπόλογοι για εσχάτη προδοσία  σε βάρος του Ελληνικού λαού. Άλλο ένα χρήσιμο συμπέρασμα που βγαίνει από τις ομοιότητες των ομιλιών όλων των πολιτικών αρχηγών στις προεκλογικές και τις μετεκλογικές καμπάνιες, είναι ότι πρέπει να υπάρχει κάποιο είδος συνεννόησης με μια τρίτη ομάδα συμφερόντων που δίνει τις κατευθυντριες γραμμές ή/και επιβάλει ποιά μηνύματα θα μεταδωθούν και με ποιόν τρόπο.


Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι η κυβέρνηση (Σαμαρά-Βενιζέλου) που υπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να υπογράψει και ένα τρίτο μνημόνιο. Ωστόσο, η κυβέρνηση αυτή "έπεσε" συμπτωματικά πριν ολοκληρώσει την τετραετία της, με πρόσχημα την εκλογή του νέου προέδρου της δημοκρατιας. Τα γεγονότα μας έδειξαν ότι αυτό έγινε για το εξής απλό λόγο: Η κυβέρνηση Σαμαρά εξάντλησε κάθε δυνατότητα επιβολής νέων μέτρων χωρις να δημιουργηθεί κοινωνική αναταραχή που θα μπορούσε να αποτρέψει την κατάσταση. Μόνο μια "νέα" σοσιαλιστική και "αριστερή" κυβέρνηση θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο της λιτότητας με τον μανδύα επιβολής μέτρων κατά της πλουτοκρατίαςΟ Τσίπρας λοιπόν πήρε την σκυτάλη από τους διαδόχους του και συνέχισε με ευλάβεια το καταστρεπτικό αυτό έργο. Φέρει δε την μεγαλύτερη ευθύνη από όλους διότι σέ ελάχιστο χρονικό διάστημα ειπε τα πιο κατάπταιστα ψέματα, έκανε ένα εκβιαστικό δημοψήφισμα με κλειστές τράπεζες. αγνόησε επιδεικτικά το αποτέλεσμα του ΟΧΙ και υπέγραψε το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, έχοντας πάντα πλήρη επίγνωση των αποτελεσμάτων που θα φέρει στην Ελληνική κοινωνία. Στα παρακάτω βίντεο συνοψίζονται τα προεκλογικά ψέμματα και οι απίστευτες κωλοτούμπες της συγκυβέρνησης Σύριζα-Ανελ



Η διαχρονικά προδοτική στάση των πολιτικών αρχηγών απέναντι στο λαό ενισχύει ακόμα περισσότερο το επιχείρημα ότι έχουν εκλεγεί φαινομενικά από τον λαό αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία για να εφαρμόσουν πολιτικές που τους έχουν υποβάλει άλλα αφανή κέντρα εξουσίας. Εν κατακλείδι, κανένας λογικός άνθρωπος μετά από όλα αυτά τα ψέμματα δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει να πιστεύει στο τεχνητό οικοδόμημα που ονομάζεται "σύγχρονη δημοκρατία" το οποίο δημιουργεί και διαιωνίζει αυτή την νοσηρή κατάσταση



Πηγές και παραπομπές:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου