Πέμπτη 26 Αυγούστου 2021

Το 1984 είναι ήδη παρελθόν

Ύστερα από απουσία περίπου 5 χρόνων, αισθάνθηκα έντονα την ανάγκη να μοιραστώ ξανά τις σκέψεις μου, εδώ σε αυτή τη μικρή διαδικτυακή γωνιά. Δυστυχώς, το χρονικό διάστημα που πέρασε, τα σχέδια αυτών που εξουσιάζουν τον κόσμο, εξελίχθηκαν με τρομαχτικά επιταχυνόμενο ρυθμό. Ούτε και εμείς που βλέπουμε πίσω από το παραβάν, μπορούσαμε να φανταστούμε τα τελείως ζοφερά, παρανοϊκά και παράλογα που επρόκειτο να συμβούν. 

Ένας αόρατος εχθρός κατέλαβε την καθημερινότητα μας και γέμισε τις καρδιές μας με φόβο, απελπισία και αγανάκτηση. Οι κυβερνήσεις αποφάσισαν, για το καλό μας πάντα, να μας απαγορεύουν, κατά βούληση, να βγαίνουμε από τα σπίτια μας. Μας ανάγκασαν να ζητάμε άδεια με υπευθυνη δήλωση (ή και με sms! διότι μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τεχνοδικτατορία) για να πάμε για περπάτημα ή για να αγοράσουμε κάτι να φάμε. Έκλεισαν όλα τα μαγαζιά, την εστίαση, τους χώρους αναψυχής, τα πάρκα και τις μαρίνες. Οι εκκλησίες αποφασίστηκε να λειτουργούν χωρίς πιστούς και οι εορτασμοί του Πάσχα απαγορεύτηκαν. Οι παρελάσεις και οι εθνικές γιορτές αναβλήθηκαν. Ολόκληρη η παγκόσμια δραστηριότητα, τουλάχιστον στον προηγμένο κόσμο, πάγωσε. Μας υποχρέωσαν να φοράμε μάσκες, λες και είμαστε χειρούργοι ή βαριά ασθενείς, να κρατάμε αποστάσεις από τους ανθρώπους γύρω μας γιατί μόνο έτσι λέει θα είμαστε ασφαλείς, να κάνουμε κάθε λίγο και λιγάκι τεστ όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε μολυσμένοι. Οι ειδήσεις και τα ΜΜΕ αφου πληρώθηκαν αδρά, ξεκίνησαν να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τα κρούσματα και τους θανάτους, έτσι ώστε και οι πιο παραδόπιστοι από μας, να πεισθούν για το μέγεθος αυτής της θανατηφόρας απειλής. Αργότερα έφτασαν και τα πρώτα εμβόλια που όπως μας έλεγαν, θα ήταν η σωτηρία μας. Έσπευσαν αρκετοί, ως καλοί πιστοί, να τα κάνουν. Ωστόσο, όπως φάνηκε στην πορεία, μια δόση ίσως να μην είναι αρκετή και ίσως να χρειαστεί και δεύτερη ή και τρίτη ή να γίνεται περιοδικά.  Άλλοι πάλι που το έκαναν, πέθαναν από τις παρενέργειες. Αλλά τι σημασία έχει εφόσον μιλάμε για ένα μικρό ποσοστό επί του συνόλου; απειροελάχιστο… Βγήκαν, αυτό έλειπε άλλωστε, και τα πρώτα πιστοποιητικά εμβολιασμού, για να μπορούν να ξεχωρίσουν τα "καλά" από τα "κακά" παιδιά. Διότι τα "κακά" παιδιά, οι "ανεμβολίαστοι", είναι η πραγματική απειλή για την κοινωνία εφόσον  διαπράττουν το έγκλημα της αμφισβήτησης, γιαυτό και θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά... Νομίζω δε χρειάζεται να συνεχίσω άλλο…Όλα δείχνουν ότι η μετάβαση στην παγκόσμια κοινωνία του απολύτου ελέγχου βρίσκεται προ των πυλών. Το 1984 που πιστεύαμε σαν μέλλον είναι ήδη παρελθόν και ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος έχει ξεπροβάλει μπροστά στα μάτια μας. Ένα πάντως είναι βέβαιο, κανείς δε θα μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος από αυτά που πρόκειται να συμβούν στο εγγύς μέλλον. Παρακάτω θα δούμε τις βασικές έννοιες της παρανοικης εποχής μας, τα σημάδια των καιρών μας, τα εργαλεία με άλλα λόγια, μέσω των οποίων προωθείται η ατζέντα τους.

Η Πανδημία - κορωνοϊός - COVID-19

Δε γίνεται να μην ξεκινήσουμε με τον ακρογωνιαίο λίθο και καταλύτη για την εξέλιξη των γεγονότων, που δεν είναι άλλος από τη λεγόμενη "Πανδημία" του Covid-19, τον κορωνοϊό, στο όνομα του οποίου εφαρμόζονται αλλοπρόσαλλα μέτρα και καταπατούνται κάθε είδους ελευθερίες είτε ατομικές είτε συλλογικές. Την πανδημία τη βάζω σε εισαγωγικά όχι επειδή αμφισβητώ την ύπαρξη της. Αυτό στο πλαίσιο της ανάλυσης που κάνουμε είναι επουσιώδες. Είτε είναι όντως υπαρκτή είτε είναι απλώς ένα παραμύθι, είτε είναι μεγάλος ο κίνδυνος είτε είναι μικρός ή ανύπαρκτος, είτε είναι φυσική επιδημία είτε φτιαγμένη σε ένα εργαστήριο στην Κίνα, το σημαντικό είναι ότι αποτελεί την πρόφαση για να δικαιολογηθούν οι κοινωνικοπολιτικές αλλαγές και οι κάθε είδους απαγορεύσεις και περιορισμοί που επιβάλλονται στις ζωές των ανθρώπων από τις κυβερνήσεις. Διότι μόνο διαμέσου του φόβου και της παράλληλης έμμεσης ή άμεσης συναίνεσης μπορούν διαχρονικά να καταδυναστεύουν και να ασελγούν πάνω στον λαό.

Αναπαράσταση του μαύρου πυρετού
την εποχή του Ιουστινιανού

Εάν ανατρέξουμε στην ανθρώπινη ιστορία, θα δούμε ότι δεκάδες  μεταδοτικές αλλά και θανατηφόρες ασθένειες έχουν περάσει από τον πλανήτη και έχουν αφανίσει μαζικά τεράστιους πληθυσμούς όπως πχ η ελονοσία, η πανώλη, η φυματίωση, η λέπρα, η χολέρα κλπ. Άρα, μια αντίστοιχη 
ασθένεια όπως ο Covιd-19 δε θα πρέπει να μας φαίνεται κάτι το αφύσικο ή το απροσδόκητο, κάποια στιγμή όπως μας δείχνει και η ιστορία, θα συνέβαινε. Αυτό ωστόσο που την κάνει να ξεχωρίζει από όλες τις άλλες είναι ότι χρειάζεται να επιστρατευτεί ολόκληρος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός μέσω των ΜΜΕ για να πεισθεί ο κόσμος για την ύπαρξη της. Χρειάζεται η κυβέρνηση να επιβάλει στους ανθρώπους τα μέτρα περιορισμού της διασποράς του και ταυτόχρονα να λάβει μέτρα καταστολής σε όσους δεν πειθαρχούν για ότι αποφασίζεται σχετικό με αυτή. Εάν λοιπόν η συγκεκριμένη "Πανδημία" μύριζε πραγματικά θάνατο, εάν όλοι γύρω μας είχαμε συγγενείς ή φίλους που πέθαιναν από δαύτη, εάν πέθαιναν ανεξαιρέτως ηλικίας είτε μικροί είτε μεγάλοι, και δε μιλούσαμε σχεδόν αποκλειστικά για μεγάλες ηλικίες 70+ με επικείμενα νοσήματα, εάν το ποσοστό θνητότητας ήταν μεγάλο (κάτι που θα δικαιολογούσε συνάμα τον όρο πανδημία), τότε δεν θα χρειαζόταν κανένα μέτρο. Διότι οι άνθρωποι από μόνοι τους δε θα πλησίαζαν ο ένας τον άλλο, δε θα έβγαιναν από τα σπίτια τους, δε θα είχαν διάθεση για διασκέδαση και εξόδους και τελικά εάν υπήρχε όντως κάποιο μαντζούνι για να τους σώσει θα το έπαιρναν, παρακαλώντας μάλιστα, δίχως δεύτερη σκέψη. Βλέπουμε όμως ότι ακόμα και για το εμβόλιο, τη μόνη "σωτηρία" σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, υπάρχουν πολλοί που δε θέλουν για δικούς τους λόγους να το κάνουν.

Όμως ο κορωνοϊός ξεχωρίζει και σε κάτι άλλο. Ενώ μας λένε ότι είναι επικίνδυνος, παρόλαυτα ενδέχεται να είναι ασυμπτωματικός, δηλαδή μπορεί να υπάρχουν φορείς του χωρίς να εμφανίζουν συμπτώματα, να το μεταδίδουν και να μην το γνωρίζουν. Με άλλα λόγια έχουμε να κάνουμε κυριολεκτικά με έναν αόρατο εχθρό (τι βολικό που είναι αυτό ετσι;) που ούτε από τα συμπτώματα μπορούμε να τον γνωρίσουμε αλλά ούτε και από τους επιβεβαιωμένους θανάτους. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζεται να πεισθούμε. Γιαυτό μέρα/νύχτα τα κανάλια "κρουσμολογουν" μέχρι τελικής πτώσης. Με την επίφαση της ίδιας της επιστήμης, των αριθμών και των στατιστικών και των κάθε λογής αναλυτών, ειδικών και επιστημόνων, προσπαθούν να επιβεβαιώσουν αυτό που εμείς δεν μπορούμε να δούμε, ότι ο ιός αυτός είναι μια θανάσιμη απειλή. Προς αυτή την κατεύθυνση, χρησιμοποιήθηκε η δύναμη της εικόνας ειδικά τους πρώτους μήνες που ξεκίνησε να παίζει παγκοσμίως ο Covid-19. Εικόνες με φέρετρα από θανάτους υπερηλίκων στην Ιταλία και την Ισπανία. Όμως για να καταστεί αληθινό και υπαρκτό κάτι, δεν αρκεί η επιστημονική δικαιολόγηση και οι εικόνες θανάτου. Χρειάζεται πάντοτε μια μόνιμη επανάληψη για να μην ξεχάσουμε το προφανές, ότι θα πρέπει να φοβόμαστε και ότι αυτοί θα έρθουν για να μας σώσουν.

Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός - ΛΟΚ ΝΤΑΟΥΝ

Οι πρώτες αναφορές των ΜΜΕ  σχετικά με τον κορωνοϊό ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2019, με εικόνες από τη Γιουχάν της Κίνας. Τα μεγάλα κανάλια καλλιέργησαν μεθοδικά ένα κλίμα τρομοκρατίας που προετοίμασε το έδαφος για να έρθει, στα μέσα του Μαρτίου 2020, η κυβέρνηση να αποφασίσει, δημοκρατικά πάντα, να μας κλείσει όλους στα σπίτια μας. Η αντίστοιχη διαφημιστική καμπάνια ονομάστηκε "Μένουμε σπίτι" και μας προέτρεπε να μη συναθροιζόμαστε, να μην πλησιάζουμε άλλους ανθρώπους και να μη βγαίνουμε από το Σπίτι. Όλοι θα θυμόμαστε χαρακτηριστικά τον Σπύρο Παπαδόπουλο σε εκέινα τα πρώτα κλιπάκια να νίβει τα χέρια του και να λέει "κυρίως εσας τους Παππούδες και τις Γιαγιάδες". Όλη αυτή η ιστορία κόστισε επισήμως 20 εκατομμύρια ευρώ, που πήγαν στα μεγάλα κανάλια για την εξαιρετική δουλειά που έκαναν. Διότι η καλή προπαγάνδα θα πρέπει να πληρώνεται αδρά. Τελικά, ο πρώτος υποχρεωτικός εγκλεισμός ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας, με την κωδική ονομασία ΛΟΚ ΝΤΑΟΥΝ ήταν γεγονός. Οι πολίτες κατά την κυκλοφορία τους έπρεπε να φέρουν την αστυνομική τους ταυτότητα ή το διαβατήριο καθώς και κάποιου τύπου βεβαίωση, αναλόγως του σκοπού μετακίνησης, ενώ προβλεπόταν και κύρωση διοικητικού προστίμου 150 ευρώ στους παραβάτες. Για μετάβαση προς και από την εργασία κατά τις εργάσιμες ώρες (τύπος Α) απαιτούνταν μία πάγια βεβαίωση, ενώ για όλες τις άλλες μετακινήσεις (τύπος Β) η βεβαίωση αφορούσε κάθε μεμονωμένη κίνηση, έπρεπε να υπογράφεται από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο πολίτη. Η κυκλοφορία στους δρόμους τις νυχτερινές ώρες απαγορεύτηκε. Ενώ κάθε απόγευμα είχαμε τηλεοπτικό ενημερωτικό μήνυμα από τον υπουργό προστασίας του πολίτη και την κουστωδία του. Μην ξεχνάμε ότι κάθε σοβαρή τεχνοδικτατορία επιβάλλεται να έχει άμεση-live επικοινωνία με τους υπηκόους της. Η πρόφαση για να παρθούν αυτά τα εξωφρενικά και καταπιεστικά μέτρα ήταν ο περιορισμός της διασποράς του Ιού. Ωστόσο, ο βαθύτερος λόγος είναι άλλος όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.
 
Μια απορία που είχα παλαιότερα είναι για ποιόν λόγο επικράτησε ο εγκλεισμός, δηλαδή η φυλάκιση, ως καθολική  ποινή για οποιοδήποτε αδίκημα διαπράττεται. Αν κλέψει κάποιος, μπαίνει φυλακή. Αν βιάσει, μπαίνει φυλακή. Αν σκοτώσει, μπαίνει φυλακή. Στην αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν τρεις βασικές ποινές για όσους παραβίαζαν τους νόμους της Πόλεως. Το πρόστιμο, η θανατική ποινή και η εξορία ενώ για μικρότερα αδικήματα ή όσα αφορούσαν δούλους ή παιδιά, εφαρμόζονταν η σωματική ποινή με ξυλοδαρμό ή μαστίγωμα. Η εξορία που ονομάζονταν εξοστρακισμός, διότι το όνομα εκείνου που εξορίζονταν αναγραφόταν πάνω σε ένα όστρακο, θεωρούνταν η πιο σκληρή και συννάμα ατιμωτική ποινή , διότι ο εξόριστος δεν είχε το δικαίωμα να επισκεφτεί και να ζήσει  πλεόν στην Πόλη με τους δικούς του ανθρώπους. Οι Ρωμαίοι πάλι θεωρούσαν εγκλήματα όσες πράξεις στρέφονται κατά της δημόσιας τάξης. Έτσι η καταστολή τους είχε κυρίως στόχο την κοινωνική συνοχή και όχι τα ατομικά δικαιώματα. Για αυτό εφάρμοζαν κατα κόρων σωματικές ποινές, βασανιστήρια ή στην έσχατη των περιπτώσεων δημόσιες θανατώσεις. Ο εγκλεισμός υπήρχε μόνο με την μορφή κράτησης μέχρι να γίνει η δίκη και να αποδοθούν οι αντίστοιχες ποινές στον ένοχο. Η φυλάκιση άρχισε να εφαρμόζεται από τα τέλη του 17ου αιώνα και έπειτα, ως απόρροια των ιδεών του ανθρωπισμού και του διαφωτισμού. Πλέον αποτελεί την defacto ποινή σε όλα τα σύγχρονα "δυτικού τύπου" κράτη παγκοσμίως. Ο Μισέλ Φουκώ στο βιβλίο του "Επιτήρηση και Τιμωρία. Η Γέννηση της φυλακής" εξηγέι χαρακτηριστικά τους λόγους αυτής της μεταστροφής. Για τον Φουκώ, η δημιουργία των σύγχρονων κολαστικών μεθόδων (π.χ. η φυλάκιση ύστερα από δημόσια δίκη, αντί για βασανιστήρια και εκτελέσεις) στις νεωτερικές κοινωνίες, δεν οφείλεται τόσο στον ανθρωπισμό των διαφωτιστών μεταρρυθμιστών της εποχής, όσο σε πολιτισμικές και πολιτικές αλλαγές που σχετίζονταν με την αντικατάσταση της μεσαιωνικής απόλυτης μοναρχίας από τον σύγχρονο φιλελεύθερο καπιταλισμό. Η φυλακή αποτελεί προνομιακό χώρο εφαρμογής των «πειθαρχικών μεθόδων», μίας «πολιτικής τεχνολογίας» που εξαπλώνεται κατά τον 18ο-19ο αιώνα και σε στρατόπεδα, σχολεία, εργοστάσια κλπ, προκειμένου να διασφαλίσει την υποταγή της κοινωνίας στην εξουσία, τη συμμόρφωσή της με προκαθορισμένα πρότυπα και τον αποδοτικό πληθυσμιακό έλεγχο. Τεχνικές, μέθοδοι και θεσμοί διαφορετικών καταβολών, αναπτύχθηκαν στον πέρασμα δεκαετιών για να συγκλίνουν τελικά στη σημερινή «πειθαρχημένη κοινωνία». Η «μικροφυσική της εξουσίας» διαπερνά το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων σαν ένα πλέγμα, μέσω αυτών των διάσπαρτων τεχνικών και μεθόδων, δίνοντας ως αποτέλεσμα μία «ολιστική μηχανοδομή» εξουσίας η οποία κατασκευάζει και κανονικοποιεί άτομα, εξοβελίζοντας τις αποκλίσεις.

Μπορούμε άρα να συμπεράνουμε ότι η λόγος επιβολής ενός ή πολλών καθολικών ή τοπικών "Λοκ Ντάουν" ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι για να αποφευχθεί η διασπορά του Ιου όπως προσχηματικά μας λένε αλλά είναι άλλος βαθύτερος, καθαρά ψυχολογικός. Είναι για τον σωφρονισμό, την επιτήρηση και την πειθαρχεία. Η τεχνική του εγκλεισμού είναι πολύ γνώριμη και δοκιμασμένη από τις σύγχρονες κυβερνήσεις και όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Φουκώ "κατανέμουν, ελέγχουν, σταθμίζουν, εκγυμνάζουν τα άτομα, τα καθιστούν ταυτοχρόνως πειθήνια και χρήσιμα. Επιτήρηση, ασκήσεις, γυμνάσια, βαθμολογίες, βαθμίδες και θέσεις, ταξινομήσεις, εξετάσεις, καταγραφές. Ένα ολόκληρο εγχείρημα για την καθυπόταξη των σωμάτων, για τον έλεγχο των ανθρώπινων πολλαπλοτήτων και την κατεργασία των δυνάμεών τους αναπτύχθηκε ... στα νοσοκομεία, τον στρατό, τα σχολεία, τα κολέγια ή τα εργαστήρια: η πειθαρχία." Η επανάληψη αυτής της πρακτικής δε, εξαφαλίζει την κανονικοποίηση της με την ταυτόχρονη συναίνεση και αποδοχή αυτής από την κοινωνία. Γιαυτό έπρεπε όπως και δήποτε, ανεξαρτήτως κρουσμάτων και θανάτων να εφαρμοστούν "Λοκ Νταουν". Διότι αυτά είναι προαπαιτούμενα για την ψυχολογική εξάρτηση των ανθρώπων από την εξουσία, που είναι ο πάτρωνας, ο σωτήρας, ο θεός επι της γής, που σε αυτήν πρέπει να ζητάμε άδεια για το πότε και που θα πηγαίνουμε, για να το πως να ζούμε και απλώς και μόνο για να υπάρχουμε. 

Η υποχρεωτική μασκοφορία

Άλλο ένα χαρακτηριστικό της δυστοπικής μας εποχής είναι η απαιτηση για υποχρεωτική χρηση μάσκας σε εσωτερικούς αλλά και σε εξωτερικούς χώρους από όλους. Αρχικά, η κυβέρνηση μέσω του γνωστού θεοσεβούμενου λοιμοξιολόγου, που έβγαινε στην καθημερινή κυβερνητική προπαγάνδα το απόγευμα κατα την διάρκεια του πρώτου μαζικού εγκλεισμού, μας είπε ότι η χρήση μάσκας δεν προστατεύει και συνίσταται να την φοράνε μόνοι όσοι νοσούν. Αργότερα όμως,  αποφάσιστηκε ότι η χρήση μάσκας σε όλους τους εσωτερικούς χώρους είναι υποχρεωτική ενώ τελικά έγινε υποχρεωτική και στους εξωτερικούς ΄χωρους. Επιβλήθηκε δε πρόστιμο σε όσους δεν συμμορφωνονται με αυτό.  Προσωπικά θεωρώ από παράλογο έως και γελίο να πιστεύει κάνείς ότι ένα κομμάτι ύφασμα μπορεί να τον προστατεύσει από το οτιδήποτε. Επομένως δεν θα μπώ στην διαδικασία να το αναλύσω περαιτέρω. Η επιβολή, ωστόσο, της χρήσης μάσκας έχει έναν άλλο σκοπό, συμβολικό. Είναι ένα έμβλημα υποταγής στην εξουσία. Την μάσκα την φοράμε για να δείχνουμε στους άλλους αλλά και να επιβεβαιώνουμε βλέποντας τους αλλους, ότι είμαστε όλοι πιστοί και υπάκουοι στο σύστημα. Για να μην ξεχάσουμε (θεός φυλάξοι!) ότι ο Κορονοιός υπάρχει και βρίσκεται ανάμεσα μας. Πάντως όσοι φοράνε μασκες οικιοθελώς είναι ασθενείς και μάλιστα βαριάς μορφής. Όμως δεν πάσχουν από κάποια σωματική ασθένεια. Έχουν μια άλλη χειρότερη, που είναι άκρως μεταδοτική και θανατηφόρα, την ασθένεια του φόβου. Σε όλους αυτούς λοιπόν έχω να πω ότι δεν χρειάζεται να φοβάστε. Στο κάτω κάτω όλοι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε και να αγωνιούμε για κάτι αναπόφευκτο. Ο θάνατος δεν είναι κατ 'ανάγκη κάτι κακό. Είναι εξίσου φυσικός και σημαντικός με την ζωή. Εξάλλου χωρίς αυτόν, η ζωή δεν θα είχε καμία αξία.

Ο Εμβολιασμός και τα πιστοποιητικά του

Μετά την εξάπλωση του κορωνοϊόυ, ήταν θέμα χρόνου να έρθουν και τα εμβόλια του, για να δώσουν την αναμενόμενη "λύση" στο πρόβλημα. Έτσι, σε χρόνο ρεκόρ, λιγότερο από 1 έτος, έγιναν αυτά διαθέσιμα από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες. Η κυβέρνηση με τα όργανα της προπαγάνδας της, μετά την ακατάσχετη "κρουσμολογία" συνεχίσαν με την "εμβολιολογία". Η συζήτηση πλέον επικεντρώθηκε στο πόσο σημαντικό είναι να εμβολιαστούν όλοι για να "χτιστεί το τοίχος της ανοσίας" και να απελευθερωθούμε από τους περιορισμούς και τα μέτρα που μας επέβαλαν για το καλό μας. Ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊόυ πήρε το ευφανταστο όνομα επιχείρηση «Ελευθερία» και εξελίχθηκε ουσιαστικά σε μια τελετουργική πράξη εξαγνισμού και κάθαρσης των "μολυσμένων" ανθρώπων. Μια σύγχρονη θυσία για τον κατευνασμό των θεών, στην περίπτωση μας των εξουσιαστών, όπως ακριβώς έκαναν τα πολύ παλιά χρόνια. Με την διαφορά, ότι αυτό που θυσιάζεται αυτή τη φορά δεν είναι ένας άνθρωπος ή ένα ζώο, αλλά η ίδια η «Ελευθερία».

Ωστόσο, το εμβόλιο κατά του κορωνοϊόυ , όπως παραδέχονται και οι ίδιοι "ειδικοί", αποδείχτηκε ανεπαρκές αφού δεν προστατεύει ούτε από την νόσηση αλλά ούτε και από την μετάδοση. Μπορεί και ο εμβαλιασμένος να μεταδώσει και να νοσήσει από τον Ιό. Η ισχύς του δε, είναι παροδική και μετά από ένα χρονικό διάστημα, ανάλογα τον τύπο του εμβολίου, χρειάζονται να γίνονται επαναληπτικές δόσεις. Αυτές μάλιστα οι δόσεις ενδέχεται να γίνονται εις το διηνεκές. Επιπρόσθετα, όπως κάθε φαρμακευτικό σκεύασμα, έτσι και το εμβόλιο έχει σοβαρές παρενέργειες, πόσο μάλλον αυτό που δεν έχει δοκιμαστεί σε βάθος χρόνου και είναι ουσιαστικά πειραματικό. Για αυτό ακριβώς, άτομα υγειή το έκαναν και πέθαναν μετά από λίγο. Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο τραγικό και συνάμα ειρωνικό τέλος για έναν άνθρωπο. Να πας να κάνεις ένα εμβόλιο για να μην νοσήσεις και πεθάνεις όπως σε διαβεβαίωσε και σε προέτρεψε όλο το σύστημα, και να σε στέλνει το ίδιο το εμβόλιο. Είναι, κατα κάποιον τρόπο, μια ακούσια αυτοκτονία με ηθικούς αυτουργούς όλους όσους σε έπεισαν να το κάνεις. Βέβαια, μπροστά στην αγιότητα του αγώνα κάθαρσης των ανθρώπων, μερικές δεκάδες ή χιλιάδες θύματα είναι οι δικαιολογημένες και αναμενόμενες παράπλευρες απώλειες. 

The Great Reset
Τα ερώτηματα που τίθεται όμως εδώ είναι πολλά: αφού το εμβόλιο τελικά δεν είναι πανάκεια, και δεν μπορεί να εγγυηθεί την "προστασία" μας γιατί τέτοια πρεμούρα να το κάνουμε όλοι; Γιατι επιμένουν με αυτή τη χυδαία και εμμετική προπαγάνδα; Γιατί διχάζουν την κοινωνία και αναφέρονται με ειρωνικά και μειωτικά σχόλια σε όσους δεν θέλουν για δικούς τους λόγους να το κάνουν; Γιατι παίρνουν επιπλέον περιοριστικά μέτρα στους "ανεμβολίαστους" για να τους αναγκάσουν να το κάνουν; Γιατι θέλουν υποχρεωτικότητα καταπατώντας κάθε υποτυπώδες ατομικό δικαίωμα; Γιατί εξέδωσαν πιστοποιητικά εμβολιασμού; Η απάντηση όλων των παραπάνω νομίζω είναι απλή. Δεν νοιάστηκαν ούτε νοιάζονται για εμάς και την υγεία μας. Αυτό νομίζω είναι ξεκάθαρο. Τους ενδιαφέρει να προωθήσουν τα σχέδια τους και ο εμβολιασμός όλων, και όταν λέμε όλων εννοούμε όλων, είναι ένα από αυτά. Το εμβόλιο είναι το σύνθημα όμως το πιστοποιητικό του είναι το παρασύνθημα, ο λόγος που γίνονται όσα γίνονται στην παρούσα φάση. Ο προπομπός του χαράγματος. Διότι διανύουμε την δοκιμαστική περίοδο πλέον, του μεγάλου σχεδίου τους, της μεγάλης επανεκκίνησης.  Αυτή την στιγμή ελέγχουν τα νερά για να δούν πόσο έτοιμοι είμαστε για να περάσουμε στην τελική φάση. Όλα αυτά που γράφω δεν ειναι σε καμία περίπτωση συνωμοσιολογικά, εξάλλου ο ίδιος ο πρωθυπουργός όπου σταθεί και όπου βρεθεί αυτά ευαγγελίζει.. 

Άρατος ο Δαιμόνιος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου