Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Ότι μας έχουν μάθει είναι ψέμα

Το άρθρο αυτό δυσκολεύτηκα πολύ να το ολοκληρώσω. Το ξεκίνησα μέσα στο καλοκαίρι αλλά κάθε φορά που προπαθούσα να το συνεχίσω, κάτι μέσα μου με εμπόδιζε και το σταματούσα. Στην πορεία βέβαια, προέκυψαν διάφορες υποχρεώσεις και η συγγραφή του έμεινε "στο ράφι". Όμως, ο κυριότερος λόγος που καθυστέρησα τόσο πολύ να το δημοσιεύσω αλλά και να ασχοληθώ ξανά με το ιστολόγιο είναι ότι όλα όσα διαβάζετε εδώ, τα οποία αποτελούν γενικά παρατηρήσεις με πολύ προσωπικό ύφος, μου είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστα και πολύ θα ήθελα να ήταν δικές μου φανταστικές θεωρίες και όχι η σκληρή πραγματικότητα.

Από μικρός θυμάμαι ότι είχα μόνιμα μια αίσθηση ότι "κάτι δεν πάει καλά" στον κόσμο μας. Καθώς μεγάλωνα, παρατηρούσα ότι η ποιότητα της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου χειροτέρευε , την στιγμή που η εξέλιξη της τεχνολογίας και η γενικότερη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του έδιναν την δυνατότητα να ζει άνετα χωρίς να χρειάζεται να δουλεύει πραγματικά για την επιβιώση και την εξασφάλιση της τροφής όπως γινόταν παραδοσιακά τους προηγούμενους αιωνες, ειδικά πριν την βιομηχανική επανάσταση. Όταν ξεκίνησε η έκρηξη παραγωγικότητας και δημιουργίας τον προηγούμενο αιώνα, πολλοί πίστευαν ότι γρήγορα θα φτάναμε σε μια εποχή που ο άνθρωπος δεν θα χρειαζόταν να εργάζεται παρά ελάχιστες ώρες και αυτές όχι για βιοπορισμό αλλά για να ικανοποιεί την βαθύτερη ανάγκη για εργασία, η οποία να προσφέρει κάποιο έργο στην κοινωνία. Ωστόσο, σήμερα βλέπουμε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Λόγω της γενικότερης "οικονομικής κρίσης", οι άνθρωποι δουλεύουν ολοένα και περισσότερες ώρες με μικρότερες απολαβές συγκριτικά με παλαιότερες εποχές ενώ πλέον έγινε υποχρεωτικό να εργάζονται και οι γυναίκες. 

Ανώτατη Εκπαίδευση

Άρχισα να βλέπω ότι και σε άλλους τομείς πέρα από το εργασιακό, κάποιοι μου έλεγαν ψέματα και με κρατούσαν σε λήθαργο με ψευδαισθήσεις. Με είχαν πείσει για παράδειγμα, ότι η ανώτατη εκπαίδευση και η φοίτηση σε μια σχολή ήταν κάτι αναγκαίο και ωφέλιμο για το μέλλον μου αφού θα μου εξασφάλιζαν απασχόληση αλλά και πνευματική καλλιέργια. Ακολούθησα λοιπόν, όπως οι περισσότεροι, τον δρόμο της ανώτατης εκπαίδευσης και ύστερα από αρκετά χρόνια προσπάθειας αποφοίτησα, αποκτώντας το πολυπόθητο πτυχίο. Ωστόσο αυτό που συνειδητοποίησα σχεδόν αμέσως ήταν ότι το πτυχίο δεν μου εξασφάλισε σε καμία περίπτωση εργασία αλλά ούτε μου έδωσε κάποιο πνευματικό επιπεδο. Στην πραγματικότητα, αυτά που κατάλαβα όλα αυτά τα χρόνια ανώτατης εκπαίδευσης ήταν κυρίως δύο. Πρώτον,  ότι όσο πιο "σπουδασμένος" είναι κάποιος, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να είναι στενόμυαλος και δογματικός και δεύτερον ότι όσο περισσότερα χρόνια σπουδών διαθέτεις, τόσο λιγότερες θα είναι και οι εμπειρίες και άρα οι πρακτικές γνώσεις στο αντικείμενο σπουδών σου. Διότι μόνο η πρακτική εφαρμογή της θεωρίας και οι εμπειρίες μέσω της εφαρμογής αυτής δίνει στον άνθρωπο την πραγματική γνώση και όχι η μηχανική αποστήθιση εννοιών και η ασκησεολογία με τις οποίες εκπαιδεύονται κατα κύριο λόγο οι φοιτητες στα πανεπιστήμια. Είδα επίσης οτι για τις γυναίκες, η ανωτατη εκπαίδευση αποτελεί τεράστια τροχοπέδη για το μέλλον τους αφού τις αναγκάζει να καθυστερίσουν όσο περισσότερο γίνεται την τεκνοποίηση και σαν συνέπεια την δημιουργία οικογένειας. Ενώ η τελική απόκτηση τίτλων σπουδών και η ανέλιξη τους σε υψηλότερη κοινωνική τάξη, τις δυσκολεύει να βρούν καταλληλο ταίρι αφού οι γυναίκες σπάνια παντρεύονται άνδρες που βρίσκονται σε χαμηλότερη κοινωνική τάξη από αυτές. Με άλλα λόγια μια δικηγορίνα ή μια γιατρός είναι μάλλον απίθανο να επιλέξει για ταίρι έναν αγρότη και πάει λέγοντας. 

Προσωπικές επιδιώξεις και οι δρόμοι της ζωής

Η εκλογή του Ηρακλή.
Μου είπαν πάλι ότι ο στόχος της ζωής είναι να "περνάς καλά" γιατι "ζεις μόνο μια φορά". Ότι για να βρω την χαρά και την ευτυχία θα πρέπει να ψάχνω την "ποικιλία", τις "εμπειρίες" με πολλούς συντρόφους, τους "έρωτες", τα υλικά αγαθά, το χρήμα και τις διασκεδάσεις. Ότι η οικογένεια (για τους άνδρες) και τα παιδιά (για τις γυναίκες) είναι βάρος και δεν είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητα και οτι μπορώ να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος εάν τα αποφύγω ή τουλάχιστον τα καθυστερίσω όσο μπορώ. Ότι γενικα δεν χρειάζεται να προσπαθήσω ή να κουραστώ για κάτι και να είμαι υπεύθυνος για οτιδήποτε, αρκεί να κυνηγάω το χρήμα και το αίσθημα της ευφορίας που δίνει η απόκτηση οτιδήποτε "καινούργιου". Δηλαδή ότι ακριβώς κάναμε όταν ήμαστα ν παιδιά, τότε που πάθαίναμε πραγματικά "ψύχωση" με ένα καινούργιο παιχνιδι και θέλαμε διακαώς να το αποκτήσουμε. Μέχρι βέβαια την στιγμή που το πέρναμε στα χέρια μας και μετά από ελάχιστες ώρες ενασχόλησης μαζί του, το ξεχνούσαμε τελείως αφού η προσοχή μας στρεφόταν στο επόμενο φανταχτερό παιχνίδι που θέλαμε να πάρουμε. Η πραγματικότητα βεβαια, μου έδειξε ότι όσο περισσότερο κυνηγούσα όλα αυτά τα πράγματα, τόσο πιο άδειος και κενός αισθανόμουν. Ανακάλυψα αυτό που ονομάζεται παράδοξο του ηδονισμού. Ότι το ασταμάτητο κυνηγι των υλικών απολαύσεων και των ηδονών είναι αυτόκαταστροφικό και κρατάει τον άνθρωπο εξαρτημένο σε παρωδικές ευχαριστήσεις μακρύα από οτιδήποτε πραγματικό που μπορεί να του δώσει νόημα και ολοκλήρωση. Το ίδιο είχε γράψει με την μορφή μιας σύντομης διδακτικής ιστορίας πριν από πολλούς αιώνες ο Ξενοφών σε ένα από τα βιβλία του. Σύμφωνα με την ιστορία αυτή, ο Ηρακλής, πριν αρχίσει την επιτέλεση των  άθλων του, βρέθηκε αντιμέτωπος με δύο οδούς: τής Αρετής και τής Κακίας. Τότε τού ζητήθηκε να ξεπεράσει το δίλημμα και να επιλέξει την μία από τις δύο ηθικές οδούς. Η Κακία τού υποσχέθηκε έναν δρόμο γεμάτο πλούτη, ηδονές και εξουσία, χωρίς κόπους, καταπονήσεις και εργασία, ενώ η Αρετή τού υπέδειξε τον δρόμο των αδιάκοπων αγώνων, τής συνεχούς εργασίας και των μεγάλων εμπειριών, τον δρόμο που με ευκολία δεν προσφέρει τίποτε σε κανέναν. Ο δρόμος τής Κακίας, διασχίζοντας την χλιδή και την πολυτέλεια, οδηγούσε στο άγνωστο, ενώ ο δρόμος τής Αρετής, περνώντας μέσα από δοκιμασίες και πόνους, κατέληγε στην θέωση. Ο Ηρακλής, επιθυμώντας να φανεί αντάξιος των ευγενών προγόνων του και όντας γνήσιος εκφραστής των ύψιστων ιδεωδών τού ελληνικού έθνους, επέλεξε τον δύσκολο δρόμο τής Αρετής, θέτοντας ως τελικό σκοπό τής επίπονης πορείας του την πολυπόθητη θέωση, πρόθυμος να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες και τους πολλούς πειρασμούς, τους πόνους και τις θλίψεις.
[2.1.28] ῶν γὰρ ὄντων ἀγαθῶν καὶ καλῶν οὐδὲν ἄνευ πόνου καὶ ἐπιμελείας θεοὶ διδόασιν ἀνθρώποις,ἀλλ’ εἴτε τοὺς θεοὺς ἵλεως εἶναί σοι βούλει, θεραπευτέον τοὺς θεούς, εἴτε ὑπὸ φίλων ἐθέλεις ἀγαπᾶσθαι, τοὺς φίλους εὐεργετητέον, εἴτε ὑπό τινος πόλεως ἐπιθυμεῖς τιμᾶσθαι, τὴν πόλιν ὠφελητέον, εἴτε ὑπὸ τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀξιοῖς ἐπ’ἀρετῇ θαυμάζεσθαι, τὴν Ἑλλάδα πειρατέον εὖ ποιεῖν, εἴτε γῆν βούλει σοι καρποὺς ἀφθόνους φέρειν, τὴν γῆν θεραπευ-τέον, εἴτε ἀπὸ βοσκημάτων οἴει δεῖν πλουτίζεσθαι, τῶν βοσκημάτων ἐπιμελητέον, εἴτε διὰ πολέμου ὁρμᾷς αὔξεσθαι καὶ βούλει δύνασθαι τούς τε φίλους ἐλευθεροῦν καὶ τοὺς ἐχθροὺς χειροῦσθαι, τὰς πολεμικὰς τέχνας αὐτάς τε παρὰτῶν ἐπισταμένων μαθητέον καὶ ὅπως αὐταῖς δεῖ χρῆσθαι ἀσκητέον· εἰ δὲ καὶ τῷ σώματι βούλει δυνατὸς εἶναι, τῇ γνώμῃ ὑπηρετεῖν ἐθιστέον τὸ σῶμα καὶ γυμναστέον σὺν πόνοις καὶ ἱδρῶτι. 
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή (η ευτυχία, η εσωτερική γαλήνη, η αλήθινη φιλία, οι αληθινες σχέσεις κλπ) έρχονται μόνο με πολλή προσπάθεια, υπομονή και πειθαρχία. Αυτός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς κανόνες της ζωής.

Ισότητα και σχέσεις

Στο σχολείο με δίδαξαν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι "ίσοι". Ότι έχουν τις ίδιες ικανότητες και δεξιότητες με τους άνδρες οπότε θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ότι θα πρέπει να τους δίνονται οι ίδιες εργασιακές ευκαιρίες και να εκπαιδεύονται με σκοπό την εργασία και την καριέρα οπως ακριβώς γινόταν με τους άνδρεςΌτι σε μια συναισθηματική σχέση, οι άνδρες και γυναικες πρέπει να είναι ισότιμοι και σύντροφοι μα πάνω από όλα φίλοι. Ότι οι πρόγονοί μας αιώνες ολόκληρους από τότε που εμφανίστηκαν οργανομένες ανθρώπινες κοινωνίες ήταν μισογύνιδες και οπισθοδρομικοί και καταπιεστές των γυναικών. Ότι η πρόοδος μιας κοινωνίας εξαρτάται από την θέση της γυναίκας σε αυτή κ.λ.π. Ωστόσο, η πραγματικότητα μου έδειξε τα ακριβώς αντίθετα. Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι διαφορετικοί από την φύση τους και έχουν διαφορετικές δεξιότητες και ικανότητες. Όσο περισσότερο "φίλος" και ισότιμος προσπαθείς να γίνεις με την κοπέλα στην σχέση, τόσο λιγότερος θα είναι και ο σεβασμός που θα εισπράτεις από αυτήν, διότι στην πράξη οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τους άνδρες με τελείως διαφορετικό τρόπο, που δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε ισοτιμος ούτε αλτρουιστικός. Όταν πάλι δίνεται έμφαση στην εκπαίδευση και την είσοδο της γυναίκας στην αγορά εργασίας διότι θα πρέπει να κάνουν ότι και οι άνδρες εφόσον είναι ίσες με αυτούς, μοιραία επέρχεται καθυστέριση στην τεκνοποίηση αφού οι γυναίκες είναι απασχολημένες με εκπαίδευση, δουλειά και καριέρα. Αυτές οι παράλογες αντιλήψεις που εμφυτεύθηκαν για τα καλά στην Ελληνική κοινωνία εδώ και δύο τουλάχιστον γενεές αποτέλεσαν έναν μεταξύ των πολλών αιτιών που ο μέσος όρος τεκνοποίησης της Ελληνίδας έφτασε τα 30 έτη ενώ ο δείκτης γονιμότητας τείνει να αγγίξει το 1. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα την σταδιακή μείωση του Ελληνογενή πληθυσμού που απειλείται πλέον ξεκάθαρα με σιωπηλή γενοκτονία. Μια δίκαιη κοινωνια λοιπόν, η οποία θέλει να προφυλάξει και να προστατεύσει τους ανθρώπους που την αποτελούν, ωφείλει νομοτελειακά να αντιμετωπίζει διαφορετικά τον άνδρα και την γυναίκα, κατανείμοντας τους σε ρόλους συμπληρωματικούς ώστε να επέρχεται η φυσική ισορροπία και να εξασφαλίζεται η βιοσημότητα της και μακροημέρευση της στο μέλλον.

Πολιτική και δικαιώματα

Μου είπαν ότι το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία διότι "η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού". Ότι είμαι τυχερός που ζω "ελεύθερος" και αποφασίζω εγώ ο ίδιος για τα συμφέροντα μου μεσα σε ένα κράτος δημοκρατικό και όχι σε κάποιο "αυταρχικό" ή φασιστικό καθεστώς που δεν υπαρχουν τέτοιου είδους "ελευθερίες" και "δικαιώματα". Φυσικά, πάλι ψέματα μου είπαν διότι η πραγματικότητα τους διαψεύδει κατηγορηματικά. Ναι είμαι "ελεύθερος" όσο ακολουθώ ότι μου λένε χωρις αντιρρήσεις και πληρώνω τους φόρους μου. Όμως, εάν για κάποιο λογο δεν μπορέσω να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις μου ή εναντιωθώ σε ότι μου λένε, τότε το σύστημα θα μου επιτεθεί αλύπητα. Μπορεί να με βάλει φυλακή ,να μου πάρει το σπίτι, τα χρήματα, ότι άλλο διαθέτω και σταδιακά να με περιθωριποιήσει από το κοινωνικό σύνολο βάζοντας μου την ταμπέλα του περιθωριακου, αντιδραστικού και περίεργου, χωρις όμως στην ουσία να έχω διαπράξει κάποιο πραγματικό έγκλημα. Βρίσκομαι δηλαδή σε μια σχέση εκβιασμού ή καλύτερα σχέση δουλείας με το κράτος, το οποίο όμως δημιουργήθηκε για να διαφυλάξει οτι θα είμαι ελεύθερος και οτι θα ζω με αξιοπρέπεια. Αυτό φυσικά δεν είναι σε καμία περίπτωση ελευθερία.Είναι δε ξεκάθαρο οτι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα του λαου, η εξουσία της δεν πηγάζει από τον λαό αλλά από αυτούς που σχηματίζουν την κοινή γνώμη (Μέσα μαζικής ενημέρωσης και προπαγάνδας) ενώ οι αποφάσεις δεν βασίζονται στην ορθότητα των άποψεων αλλά στην δημοφιλία τους. Τελικά τι είναι προτιμότερο: μια δημοκρατία που να μην εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού ή μια δικτατορία που να τα εξυπηρετεί; Τι σημασία έχει το είδος του πολίτευματος εάν τα συμφέροντα του λαού εξυπηρετούνται;

Θρησκεία και πίστη

Με έμαθαν να ζω χωρίς θεό και πίστη. Μου είπαν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού και ότι είναι μια πλάνη που χρησιμοποιήθηκε διαχρονικά από την άρχουσα τάξη για να εκμεταλλευεται την άγνοια και δεισιδαιμονία των ανθρώπων προς όφελος της. Ότι η "επιστήμη" και η θεωρία της εξέλιξης  έχει αποδείξει ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά προιόντα εξέλιξης και όχι δημιουργίας. Ότι δεν υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη, η οποία αποτελεί την αιτιώδη αρχή του κόσμου, αλλά η «ύλη» (η υλική πραγματικότητα) από μόνη της έχει την εγγενή δυνατότητα να αυτοπραγματώνεται και να δημιουργεί. Πολύ βολικά, η υιοθέτηση αυτής της θεωρίας αποτέλεσε "ένα επιστημονικό υπόβαθρό" το οποίο μπόρεσε να δικαιολογήσει την σταδιακή αντικατάσταση των παραδοσιακών εθνικά ομοιογενών κοινωνιών που πιστεύανε στον θεό, με τις καταναλωτικές πλήρως υλιστικές πολυπολιτισμικές κοινωνίες χωρίς ρίζες και πίστη στον θεό στις οποίες ζούμε σήμεραΦυσικά και πάλι, οι εμπειρίες στην ζωή μου έδειξαν ότι η θρησκεία και κυριότερα η πίστη είναι μια υπερβατική δύναμη που βοηθάει πάντοτε τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις πνευματικές και υλικές δυσκολίες που του επιφυλάσσει η ζωή. Ενώ πολλοί επιστήμονες πλέον αμφισβητούν ανοιχτά την εγκυρότητα της θεωριας του Δαρβίνου παραθέτοντας δεκάδες επιχειρήματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν σε καμία περίπτωση από αυτή.

Έθιμα, παραδόσεις, πατρίδα και φυλή

Με έμαθαν πάλι να ζω χωρις τις παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα και τα ιδανικά των προγόνων μου διότι στην "πραγματικότητα" δεν ανήκω σε κάποια φυλή ή έθνος αλλά είμαι πολίτης του κόσμου. Ότι ο πολυπολιτισμός και η παγκοσμοιοποίηση είναι το μέλλον των ανθρωπίνων κοινωνιών διότι αυτός θα ενώσει όλες τις φυλές και τις θρησκείες και θα χτίσει γέφυρες συννόησης και επικοινωνίας και όχι φράγματα μίσους και διχόνοιας μεταξύ των ανθρώπων. Ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε "ίσοι" και άρα είμαστε το ίδιο ακριβώς. Ότι αυτός ο πλουραλισμός αποτελεί την δύναμη μας. Ότι εάν πιστεύω ότι δεν είμαστε ίδιοι ή ίσοι και εάν αγαπάω την πατρίδα και το έθνος μου περισσότερο, είμαι ρατσιστης και ξενοφοβικός. Δεν χρειάζεται να γράψω πόσο παράλογες και μηδενιστικές ειναι οι παραπάνω απόψεις. Ίσως θα αρκούσε το πιο απλό επιχείρημα: 
Εάν αγαπάμε τις φυλές και τις διαφορετικές κοινωνίες ανά τον κόσμο, για να τις διατηρήσουμε ακέραιες ωφείλουμε να τις αφήσουμε να παραμείνουν αυστηρα στον δικό τους ζωτικό χώρο, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να διατηρήσουν τα ιδαίτερα χαρακτηριστικά τους. Όταν μια κοινωνία μετατρέπεται σταδιακά σε πολυπολιτισμική, καταστρέφονται όλες οι ρίζες με το παρελθόν και χάνονται όλα τα χαρακτηριστικά που τις κάνουν ξεχωριστές για όλες τις φυλές που εμπλέκονται. Ενώ η διαφυλετική επιμιξία , που εφαρμόζεται πλέον ανοιχτά στις ηνωμένες πολιτίες αμερικής, είναι ίσως το πιο ακραίο παράδειγμα καταστροφής των φυλών, διότι αυτή πατάγει μιγάδες που μπορεί να διαθέτουν έναν συνδιασμό από φυλετικά χαρακτηριστικά, αλλά πρακτικά δεν αποτελούν μέρος καμίας φυλής από τις οποίες προήλθαν. Φυσικά, η εκτεταμένη επιμιξία μεταξύ φυλών σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, θα καταστρέψει νομοτελιακά όλες τις φυλές.

Η ορθοδοξία ιδεών του συστήματος

Σε κάθε δεδομένη στιγμή υπάρχει μια ορθοδοξία,
ένα σώμα ιδεών των οποίων υποτίθεται
 ότι όλοι οι λογικοι άνθρωποι δέχονται χωρις καμία αντίρρηση
Ότι έγραψα παραπάνω ειναι μερικές από τις "ορθόδοξες" απόψεις με τις οποίες μεγαλώσαμε όλες οι νεότερες γενιές, ειδικά μετά το 1974 και την μεταπολίτευση. Φυσικά όπως είδαμε με πολύ απλά επιχειρήματα, οι περισσότερες είναι είτε μερικώς είτε ολικώς ψευδής. Ωστόσο, οι περισσότεροι τις θεωρούν ορθές επειδή αποτελούν το σύνολο των αυταπόδεικτων απόψεων που κάθε λογικός άνθρωπος ωφείλει να πιστεύει την σήμερον ημέρα και όχι επειδή είναι κατα ανάγκη αληθινές και λογικές. Είναι αυτό που είχε πει ο Όργουελ : "Σε κάθε δεδομένη στιγμή υπάρχει μια ορθοδοξία, ένα σώμα ιδεών των οποίων υποτίθεται ότι όλοι οι λογικοι άνθρωποι δέχονται χωρις καμία αντίρρηση. Δεν είναι ακριβώς απαγορευμένο να πεις κάτι το αντίθετο αλλά όποιος αμφισβητεί ανοιχτά αυτήν την επικρατούσα ορθοδοξία τελικά φιμώνεται με εκπληκτική αποτελεσματικότητα". Αδυνατούν δε να δουν το προφανές και το απλό διότι δεν έμαθαν ποτέ να σκέφτονται σωστά, να χρησιμοποιούν δηλαδή την λογική για να εξάγουν συμπεράσματα.
Ο πόλεμος είναι Ειρήνη
Η ελευθερία είναι σκλαβιά
Η άγνοια είναι δύναμη.
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι μας λένε συστηματικά ψέματα και ότι μας έχουν κάνει να πιστεύουμε και εν τέλει να κάνουμε πράγματα που είναι ενδυνάμει επικίνδυνα για εμάς. Τώρα,εφόσον όλα αυτά είναι όντως ψέματα, τότε είναι μάλλον λογικό να υποθέσουμε ότι το ίδιο ισχύει για όλα τα υπόλοιπα. Με άλλα λόγια, ότι μας έχουν μάθει είναι ψέμα. Προσωπικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έαν για κάτι επιμένουν επιμελώς και το προβάλουν επαναλαμβανόμενα για να το ασπαστούμε, τότε αυτό είναι με μεγάλες πιθανότητες ψέμα και μάλλον θα ισχύει το αντίθετο ακριβώς. Για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα επιμένουν να προβάλουν την άποψη ότι τα παιδιά των λαθρομεταναστών ωφείλουμε να τα βάλουμε σε ελληνικά σχολεία μαζι με τα δικά μας παιδιά. Φυσικά αυτό είναι τουλάχιστον επικύνδινο αλλά δεν χρειάζεται να το αναλύσω περαιτέρω. Εφόσον το σύστημα επιμένει σε αυτό, είναι με μεγάλη πιθανότητα ψέμα. 

Μια ελιτ με αμύθητο πλούτο ελέγχει ολόκληρο τον πλανήτη

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ζούμε σε μια εποχή απόλυτης ηθικής και πνευματικής παρακμής. Η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία έχει καταφέρει να αφαιρέσει τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, την θρησκεία, την οικογένεια κάθε έθνους για χάρη ενός παγκοσμιοποιημένου προτύπου που προωθεί τον ατομισμό, την κατανάλωση, την αθεία, την σεξουλική "απελευθέρωση" και τον ηδονισμό. Αυτό δεν έγινε τυχαία ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό φυσικά καταδεικνύει ότι όλα είναι προσχεδιασμένα. Εάν θέλαμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα αποφεύγοντας να αναφερθουμε σε οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας (όσο αληθινή και να είναι), τότε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπαρχει μια ελίτ με αμυθητο πλούτο που ελέγχει διαχρονικά όλα τα επίπεδα της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι αυτή που οργανώνει το σχέδιο της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει τόση σημασία (Αν είναι Εβραίοι, εάν ειναι ερπετοειδής, εξωγηινοι, ριππαρά γένη, κλπ). Αυτή η ελίτ έχει δημιουργήσει ένα ενοποιημένο σύστημα ελέγχου, που μοιάζει με το μάτριξ, και ελέγχει ουσιαστικά όλες τις κοινωνίες του πλανήτη με απώτερο σκοπό να διατηρήσει την εξουσία επάπειρον, αποδυναμώνοντας τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι πρακτικά αδύνατο για αυτούς να σπάσουν τις αλυσίδες του ελέγχου και να απελευθερωθούν. Για να το καταφέρει αυτό έχει κηρύξει έναν αόρατο πόλεμο σε ότιδήποτε μπορεί να δώσει συνοχή και να συσπειρώσει μια κοινωνία, δηλαδη την οικογένεια, την πατρίδα, την θρησκεία, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, το έθνος και πάει λέγοντας. Αυτός είναι και ο λόγος που στην σύχρονη κοινωνία, όλες οι αξίες και οι έννοιες έχουν αντιστραφεί πλήρως, δηλαδή το κακό θεωρείται πλέον καλό και αντιστρόφως. Για παράδειγμα, οι σεξουαλικές διαστροφές είναι πλέον "προτιμήσεις", τώρα που οι γυναίκες που πάνε με πολλους άντρες αυτό το ονομαζουμε "εμπειρίες" και όχι πορνεία, η αγάπη για την πατρίδα ονομάζεται πλέον "ξενοφοβία" και πάει λέγοντας. Διαθέτει δε πολλά "όπλα" ψυχολογικά και μη, με τα οποία καταφέρνει να επιβάλει τον έλεγχο της, όπως για παράδειγμα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την πολιτική (και την δημοκρατία), την σεξουαλική απελευθέρωση και τα χαλαρά ήθη, τον αθεϊσμός, την πολυπολιτισμικότητα, η φυλετική ανάμειξη, το τοξικό πρόχειρο φαγητό, η κουλτούρα της κατανάλωσης κ.λπ. Ωστόσο, η τοκογλυφία και το τραπεζικό σύστημα είναι μακράν το πιο αποτελεσματικό και συνάμα θανατηφόρο από όλα τα όπλα τους. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν ουσιαστικά η τελευταία προσπάθεια ενός έθνους (Γερμανία) να απελευθερωθεί από αυτές τις αλυσίδες ελέγχου.

Άρατος ο Δαιμόνιος

3 σχόλια: